امام زین العابدین(علیهالسلام) فرمودند: خروج سفیانى از مسائل حتمى و مسلم است، و در برابر هر قیام کنندهاى یک سفیانى وجود دارد.
نصر روایت می کند:این بار عطر بوی خوش خاندان عصمت وطهارت از جانب شرق ایران می آید مشهد الرضا به خود می بالد که در آغوش خود گوهری ناب به نام علی ابن موسی الرضا را در خود جای داده است هر زمان که ولادت آقا غریب الغربا نزدیک می شود مشهد و مردمانش از میزبانی فرزند موسی کاظم(ع) در پوست خود نمی گنجد و در گوشه کنار شهر جشن و سروری جهانی برقرار است و خراسان رضوی میزبان امت اسلامی از سراسر جهان می باشد و خود ثامن الحجج قدم هایی را که به شوق دیدار او گام برداشته اند را گل باران می کند.
امام صادق (ع) می فرمایند: «تدخَل بشفاعَتِها شیعَتی الجنّة بأجمعهم؛ به شفاعت او -حضرت فاطمه ی معصومه (س)- همه ی شیعیانم وارد بهشت خواهند شد.»
حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام در روز اوّل ذیقعده سال 173 (ه. ق) در مدینه منوره، دیده به جهان گشود.چنان که مرحوم حاج شیخ علی نمازی، متوفای دوم ذیحجه 1405 (ه. ق) شرح زندگانی آن حضرت را با این عبارت آغاز میکند: «فاطِمَةُ الْمَعْصُومَةُ اَلْمَوْلُودَةُ فی غُرَّةِ ذی القعده سنة 173؛[1] فاطمه معصومه که در روز اوّل ذیقعده 173 بدنیا آمده است.»
دارم برای رنگِ تنت گریه میکنم
پایِ نفس نفس زدنت گریه میکنم
باور کنیم حرمت تو مستدام بود؟
یا بردن تو بردنِ با احترام بود؟
باور کنیم شأن تورا رَد نکرده است؟
آن را که مبتلای حسن آفریده اند
غرق غم و بلای حسن آفریده اند
سینه زنیم و سینه ی ما جایگاه اوست
این سینه را سرای حسن آفریده اند
دیوانه وار نعره زنم مجتبی مدد
دل را پُر از هوای حسن آفریده اند
افراشته باد پرچم آقاییِ حسن
سر را به زیر پای حسن آفریده اند
باید که با مرام حسن آشنا شوی
ما را به اقتدای حسن آفریده اند
خداوند متعال می فرماید:
بنده من! اگر میدانستی چقدر دوستت دارم، توبه میکردی و از اشتیاقم میمردی!
توبه در لغت به معنای رجوع و بازگشت است. بازگشت در امور فیزیکی معنای روشنی دارد، یعنی این که انسان راهی را برود و سپس آن راه را بر گردد، اما در امور نفسانی و قلبی هم توبه معنای خاص خود را دارد، یعنی روح و نفس انسان که مدتی از حیات خود را با یک سری از صفات و خصلت ها گذرانده و سپری کرده و با آن ها همدم بوده است، به دلیل یک انقلاب و تحول درونی آن ها را ترک کند و بر گردد.