نه بزرگ به ضرغامی! اختلافات این روزهای دولت و رسانه ملی پشت پرده هایی دارد؛ عده ای می خواهند رسانه ملی را قبضه کنند. نه به رئیس رسانه ملی آری به چه کسانی است؟!
کمتر از 5 ماه تا پایان مهلت ریاست ضرغامی بر کرسی صدا و سیما که دو دوره ادامه داشته است، باقی مانده است؛ مهلتی که در حدود 6 ماه اخیر خود در تعامل با دولت رو به بهبود نمی رود! گاهی رسانه ملی دولت را به باد انتقاد می گیرد گاهی دولتی ها و روزنامه های حامی آن ها این رسانه را، گاهی نیز دولتی ها و اعضای غیر دولتی شورای نظارت برصدا و سیما همدیگر را؛ در واقع طرفین مختلف بیش از حمایت از یکدیگر این روزها درگیر نقد یکدیگرند. شاید این جوجه های آخر پاییز را می شد از صحبت های حسن روحانی در ٦ خرداد در برنامه گفتگوی خبری شمرد! آنجا که روحانی انتقادهایی را به رسانه ملی وارد کرد از جمله اینکه« ای کاش عدالت در صداوسیما هم بود... متأسفانه صدواسیما به عدالت رفتار نکرد...» .
رسانه ملی با اینکه چیزی از شروع دولت نگذشته است اما رویکرد خود با دولت گذشته را برای رفتار با دولت یازدهم انتخاب کرده است و میزان نقدهایش بیش از حمایت های آن به چشم می آید. این روند از انتقاد برنامه گزارش هفتگی به محمود سریع القلم که با واکنش آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور روبرو بود ، گرفته تا نقدهای برنامه های مختلف و اختلاف برسر انتخاب مجری سومین گفتگوی تلویزیونی رئیس جمهور که کار به نامه کشی به شورای نظارت رسید! اما درمقابل نیز دولتی ها و حامیان رسانه ای آنها هم به نوع خود صدا و سیما را به باد انتقاد گرفته اند. در راس منتقدان رسانه ملی در دولت حسام الدین آشنا قرار دارد. انتقادات خاص وی اکنون دارد از تعداد انگشتان دست فراتر می رود، انتقاد پیرامون پوشش خبری تماس تلفنی اوباما با روحانی، جریان مشاور خواندن سریع القلم و.... اما اخیرا در رونمایی از کتاب تک صدایی این انتقادات روندی تندتر به خود گرفت.حسام الدین آشنا در این مراسم در سخنانی درباره وضعیت فعلی سازمان صداوسیما خاطرنشان کرد: مشکلی که اکنون به وجود آمده، بسیار ساده بود و آن هم این بود که جاده پیچیده بود ولی ما نمی‌خواستیم بپیچیم و پیچ را ببینیم و نمی‌خواستیم دیگران هم پیچیدن جاده و نپیچیدن ما را ببینند، در نتیجه همه چیز را پیچاندیم و مشکلات پیچاندن مردم یک مساله جدی در حوزه رسانه ملی است. وی گریزی هم به اصل خصوصی سازی رسانه ملی و خلا قانون اساسی در اینباره و ناکارآمدی بودن شورای نظارت زده است.
عده ای چه در داخل و چه در خارج این رسانه گویا می خواهند ملی بودن آن را از روی آگاهی یا جهل در حد فعالیت های جناحی تنزل دهند ازتصاحب کرسی ریاست این سازمان تا رفتارهای رسانه ای غیر تخصصی و یکسویه در مدیریت آن
مشاور رئیس جمهور در اینباره می گوید: آنها (صداوسیمایی‌ها) می‌توانند به همه قوا، اشخاص، فعالیت‌ها و کنشگران سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نظارت و نقد داشته باشند اما هیچکس توان، جرأت، جسارت و امکانات لازم را برای نظارت بر سازمان صدا و سیما ندارد! وی با انتقاد به رویکرد تبلیغاتی رسانه ملی، در نهایت با اشاره به در آمد 1500 میلیارد تومانی صدا و سیما، ازتک صدا بودن، عدم انتقاد پذیری و پاسخگو نبودن این سازمان انتقاد کرد. در کنار آشنا در این مدت رسانه های اصلاح طلب و منتسب به اعتدالیون نیز چیزی از وی کم نگذاشته و گمانه زنی ها بر سر تغییر ضرغامی را زودتر از سایرین آغاز کرده و در مطالب خود به انحای مختلف مدیریت این رسانه را مستقیم و غیر مستقیم زیر سوال برده اند. این تعاملات در حدی است که حتی دیدار ظریف با رئیس رسانه ملی هم نمی تواند بر آن پوشش مثبتی بگذارد. رسانه های اصلاح طلب در این زمینه دو گانه رفتار کرده اند آنها در هجمه حملات خود وقتی ضرغامی به تقاضای مذاکره منتقدان توافق ژنو نه گفت،کمی او را تحویل گرفته اند اما این نتوانست افراط آنها در دلسوزی! برای رسانه ملی را پنهان کند.
چه کسانی مطرح شده اند؟
اکنون که مدت ریاست فعلی رو به اتمام است خبرهای جایگزینی بیش از گمانه زنی های صرف رنگ و بوی سیاسی هم به خود گرفته است. در این راستا عده ای خبر از خیز دولت برای همسو کردن این رسانه با خود می دهند دراینباره در کنار همه گزینه های مطرح شده رحمانی فضلی وزیر کشور دولت تدبیر و امید گزینه نزدیک به دولت است. وی در گذشته علاوه بر سمت های مختلفش چون ریاست دیوان محاسبات کشور، نماینده دوره چهارم مجلس شورای اسلامی، قائم‌مقامی دبیر شورای عالی امنیت ملی در این رسانه مسۆولیت معاونت استان ها و امور مجلس و معاونت سیاسی علی لاریجانی رئیس وقت را داشته است. حداد عادل گزینه مطرح دیگری است که سبقه فرهنگی قوی نیز دارد. از دیگر گزینه ها می توان به صفار هرندی وزیر ارشاد دولت نهم اشاره کرد که حتی شایعه استقرار وی در دفتری نزدیک به دفتر عزت الله ضرغامی با واکنش وی و تکذیبش روبروشد. وزیر ارشاد دولت دهم نیز گزینه دیگری است که برخی او را محتمل ترین گزینه دانسته اند و حتی او را شبیه ترین فرد به ضرغامی مطرح می کنند که چون ضرغامی از خانواده سیما است محمد حسینی هم در رزومه خود معاونت صداوسیما و ریاست حوزه ریاست را دارد- البته فضلی هم چنین خصوصیتی را داشته است- از نیروهای فعلی خانواده صدا و سیما هم، گزینه هایی چون دارابی معاون فعلی سیما و محمد سرافراز مطرح هستند. سرفراز در کارنامه ی خود معاونت برون مرزی صدا و سیما و ریاست شبکه ی پرس تی وی را دارد وی همچنین در مدیریت شبکه ی هیسپان تی وی هم نقش داشته است. محمدرضا مخبر دزفولی هم از گزینه های مطرح شده دیگر است وی از سال 1384 دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی می باشد.
باید مدیریت صداو سیما، ملی باشد، انقلابی و البته فرزند زمان خود! چه از بعد ساختاری، سیاستگذاری، محتوایی و تکنولوژیکی
کلید گمشده برای قفل مشخص
رنگ و بوی سیاسی که باعث شده است بیش از عمر رو به اتمام ریاست سازمان مسئله جانشینی رئیس رسانه ملی دغدغه رسانه ها شود بیانگر آن است که ملی بودن رسانه ملی موردی است که مورد تهدید کنش ها و واکنش های اخیر پیرامون این موضوع می باشد.
رسانه ملی در کنار مزیت های کمی و کیفی خود با ایرادات جدی به ویژه در فضای رقابت با شبکه های ماهواره ای روبرو است از موارد محتوایی تا موارد فرمی؛ سانسورهای خاص چون مورد پخش جشنواره سی ام فجر، ترجمه سخنان مرسی تا رویکرد نزولی در پوشش بانوان یا پرداخت خاص به موسیقی و محتوای سخیف و ضد اجتماعی طنزها، همچنین رویکرد عجیب در پیام های تبلیغاتی از برنامه کودک تا استودیو اختصاصی برای شرکت ها تا پوشش خبری غیرجامع، سطحی و یکسویه دراخبار و نامناسب بودن برنامه سازی مروج سبک زندگی و ارزش های ایرانی اسلامی با بازدهی مطلوب و نمایانگر در سطح جامعه و....
اما عده ای چه در داخل و چه در خارج این رسانه گویا می خواهند ملی بودن آن را از روی آگاهی یا جهل در حد فعالیت های جناحی تنزل دهند از تصاحب کرسی ریاست این سازمان تا رفتارهای رسانه ای غیر تخصصی و یکسویه در مدیریت آن. نباید رسانه ملی و کارکرد مهم آن، قربانی دعواهای سیاسی شود به ویژه اعتدالیون و اصلاح طلبان باید ناخالصی های رفتار خود را در اینباره مراقبت کنند.
از فعالیت های رسانه ای اخیر بر ضد رسانه ملی آینده ملی بودن به نظر نمی رسد موضوعی که پاشنه آشیل این رسانه می باشد نباید عده ای به هر بهانه در حمایت و مخالفت با دولت و با در رفتار و گفتار رسانه ای خود جایگاه ملی این رسانه را نزول دهند. باید ارزش های اسلامی و انقلابی خط قرمزی باشد که مدیران این رسانه با در نظر گرفتن آنها با پتانسیل و قابلیت های مختلف این سازمان به ویژه شبکه های متعدد بتوانند رضایت سلایق مختلف و گرایشات فکری متنوع را فراهم آورند. باید مدیریت صداو سیما، ملی باشد، انقلابی و البته فرزند زمان خود! چه از بعد ساختاری، سیاستگذاری، محتوایی و تکنولوژیکی.
باشد تا این سفارش رهبری در تمدید حکم دوره 5 ساله ضرغامی نصب العین همگان قرار گیرد به عنوان اصلی ملی و فراتر از توقعات سطحی و جناحی "سفارش اساسی اینجانب نزدیک کردن و رساندن این رسانه ی فرهنگ ساز، به طراز رسانه ای است که دین وَ اخلاق وَ امید وَ آگاهی، بارزترین نمود آن باشد و رفتار اجتماعی مخاطبان و نیز نهاد حساس و مهمی چون خانواده بر اساس آن شکل گیرد و هنر و شیوه های گوناگون حرفه ای و آزموده شده یا نوپدید، یکسره در خدمت رشد این شاخصها در آید"
