هنر انقلاب اسلامی از دیدگاه مقام معظم رهبری

یکی از عوامل سایش در جبهه ی  خودی این است که مسئولین خودی فرهنگ،مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بعضی دستگاه های دیگر،به آن کم توجهی کردند.از ابتدا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد، بایستی دفتر گزینش دایر می کردند و به سراغ کسانی که اهل نویسندگی، شعر، فیلمسازی، موسیقی حلال و دیگر رشته های هنری بودند بودند می رفتند.

 

انقلاب اسلامی ایران اگر چه ریشه های فکری در جریان تفکر شیعی دارد و مانند تمامی جریان های اجتماعی دیگر بر آمده از یک دستگاه تفکر و اندیشه ورزی خاص است، اما برای ادامه ی مسیر نیاز به حرکت عظیم فرهنگی دارد،این نکته را بارها بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به همگان گوشزد کرده اند که انقلاب ایران یک انقلاب فرهنگی بوده است،پس بنابراین کار و فعالیت فرهنگی همیشه باید در اولویت برنامه ها و راهبردهای سیاست های نظام جمهموری اسلامی ایران باشد تا دستیابی به اهداف انقلاب میسر شود.انقلاب اسلامی تنها جا به جایی یک رژیم و قدرت سیاسی نبوده است تا نیاز به تولیدات هنری و فرهنگی برای آشنا سازی نسل های مختلف با انقلاب و حفظ فضای انقلابی نداشته باشد.مقام معظم رهبری بارها از هنر  به عنوان زمینه ای مناسب برای انتقال پیام های انقلاب اسلامی یاد کرده اند و تمامی هنرمندان  رشته های هنری را برای ورود به این عرصه دعوت کرده اند.هنر به دلیل ویژگی های ذاتی ای که دارد می تواند به آسانی با فطرت آدمی ارتباط پیدا کند. جلوه های گوناگون هنر است که می تواند در هر زمانی با توجه به آن عصر و زمان حرفی برای گفتن داشته باشد .در ادامه ابتدا به مواردی که رهبر انقلاب در آن به آسیب شناسی هنر انقلاب اسلامی پرداخته اند می پردازیم و در نوشتارهای آینده ابعاد دیگری از ویژگی های هنر انقلاب را از منظر ایشان بر می شمریم.گزیده ی بیانات ایشان از کتاب دغدغه های فرهنگی موسسه ی جهادی،مرکز صهبا گزینش و انتخاب شده است.

رهبر معظم انقلاب در بعد آسیب شناختی حرکت فرهنگی انقلاب اسلامی می فرمایند: (( یکی از عوامل سایش در جبهه ی  خودی این است که مسئولین خودی فرهنگ،مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بعضی دستگاه های دیگر،به آن کم توجهی کردند.از ابتدا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد، بایستی دفتر گزینش دایر می کردند و به سراغ کسانی که اهل نویسندگی،شعر،فیلمسازی،موسیقی حلال و دیگر رشته های هنری بودند بودند می رفتند.)) 1373

درباره ی عامل سایش و خوباختگی می فرمایند: (( خودباختگی عناصر جبهه ی خودی در مقابل شخصیت های جبهه ی دشمن به خاطر احساس برتری صنفی آن شخصیت ها بر این عناصر بود....البته این مرعوبیت، گاهی مرعوبیت صرف و گاهی تاثر و انجذاب از طرف مقابل بود.))

(( عامل دیگری که وجود دارد ،این است که در جبهه ی خودی ،بعضا به دلایلی،در پایبندی نظام به حرف ها و آرمان های خودش تردید شد.اگر بخواهیم مثال  کاملا واضحی بزنیم- و البته در خصوص این مثال ، عاملی وجود داشت که مشکل را تا حدودی برطرف می کرد_ مساله قبول قطعنامه ی 598 و پایان جنگ بود که عده ای را مردد کرد.))

(( یک عامل دیگر از عوامل هضم جبهه ی خودی و سایش آن،کشیده شدن پای عناصر این جبهه به دعواهای خطی است که در برهه ای از زمان،در این کشور واقعا فاجعه آفرید.ناگهان بین سیاسیون،نمایندگان مجلس و برخی دیگر از مسئولین،دعواهایی بروز کرد که اصل آن دعواها موجه نبود.هر دو خط،بلاشک ،در حدی جرم داشتند.هر دو خط،هم آدم های بسیار خوب داشتند،هم آدم های ناباب داشتند،هم آدم های متوسط داشتند.))

((عامل دیگر که امتحان بسیار بزرگی بر سر راه همه است،عامل دنیا و جلوه های فریبنده ی آن بود.در جبهه ی خودی،برخورداری مادی،کم و امکانات،ناچیز بود.جلوه های دنیا پر جاذبه است و چشم ها و دل ها را می فریبد،چنان که بعضی از کسان را فریفت.))

 هم چنین درباره جایگاه فرهنگ در نظام اسلامی می فرمایند: ((اصلا مسئله فرهنگ،مساله خط سیاسی چپ و راست نیست،مساله ارزش هاست،بودن یا نبودن و آری یا نه. انقلاب و اسلام،هویت اسلامی و انقلابی این کشور است.توده ی عظیم مردم مسلمان و متدینند و بدیهی است که طرفدار اسلام و پایبند به نظام اسلامی باشند.حتی آن کسی که دچار کج روی عملی هم هست،به هر حال دلش مسلمان است،یعنی مایل است که نظام،نظام اسلامی باشد و از برکات آن بهره ببرد.))