ما در عرصه غیبت باید برای رشد فردی و اجتماعی خود بکوشیم.
برای رشد فردی نیز باید به رشد معنوی، رشد عقلانی، رشد تخصصی و مهارتی و رشد عاطفی نظر داشته باشیم.
تأکید زیاد بر بعد عاطفی و بی توجهی به بعد عقلانی و معنوی می تواند منجر به ایجاد تأثیر نامطلوب فرهنگی شود، و همین مسئله می تواند باعث فهمی غلط از مقوله انتظار شود.
یکی نمونه های چنین انحرافی نیز انجمن حجتیه است که خود باعث بروز برخی لغزش های اجتماعی در ایران شد (و می شود.)
دین بدون معنویت و عقلانیت همچون سلاح برنده ای است که در دست انسانی مست قرار گرفته شده است و می تواند به خود و دیگران آسیب برساند.
پس در عصر انتظار باید برای رشد فردی خویش باید در 4 محور: معنویت، عقلانیت، تخصص و محبت به ائمه، تلاش کنیم. و از هیچ از این ابعاد نباید غفلت کنیم.
