نقطة تحول و تغییر زندگی‌ها کجاست؟
- لحظات تصمیم‌گیری و انتخاب.
تصمیمات کور یا تصمیمات بینا؟
- تصمیمات بینا که با ملاکهای واقعی انجام میشود.
در لحظة تصمیم‌گیری، باید از خود یک سؤال را بپرسیم: خدا، کدام را می‌پسندد؟
میخواهم میهمانی بدهم. طبق رسم خودمان زن و مرد سر یک سفره مینشینند ولی طبق نظر خدا حضور زن و مرد نامحرم بر سر یک سفره پسندیده نیست.
میخواهم بر سر فرزند کوچکم داد بکشم ولی خدا ملایمت را دوست دارد.
میخواهم با دروغ جنس خود را قالب کنم ولی خدا گفتار صدق را توصیه کرده است.
میخواهم با پارتی بازی کار خود را راه بیندازم ولی خدا این را نادرست میداند.
میخواهم به بهانه ابراز قدرت از محبت به خانواده ام دریغ داشته باشم ولی خداوند محبت به آنها را دوست دارد.
میخواهم از قوانین راهنمایی متابعت نکنم ولی خداوند رعایت قانون را واجب میداند.
میخواهم در اداره کم کاری کنم ولی خداوند این را نمیپسندد.
میخواهم هرطور خواستم لباس بپوشم ولی خداوند لباسی را که مروج فرهنگ کفر باشد نمیپذیرد.
میخواهم هرطور که خواستم حجاب داشته باشم ولی خداوند بهترین پوشش را برای من در نظر گرفته است.
میخواهم هرجا که رفتم حرف حرف من باشد ولی خداوند همفکری را می پسندد.
میخواهم در تجملات غرق شوم ولی خداوند تجمل گرایی را دشمن میدارد.
در تمام این موارد انتخاب نظر خدا نشان دهنده وابستگی قلب ما به اوست.
اگر به دنبال این مطلب هستیم قلب خود را به خدا میسپاریم به صورتی که احساس حضور خدا در قلبمان روز به روز بیشتر شود.
در این راه باید همراه آنانی شد که راه را پیموده اند و به خدا رسیده اند.
امام، انسانی است که راه رسیدن به خدا فقط با او ممکن است.
در آستانه ماه ولادت و روز زیارتی امام هشتم، امام مهربانی ها می خواهیم قدمی در این راه با امام همراه شویم.
امام رضا علیه السلام نامه ای به حضرت عبدالعظیم حسنی نوشته و در آن توصیه هایی را برای شیعیان بیان نموده اند. توجه به این روایت ما را در راه زندگی ایمانی کمک خواهد نمود.
به بخشی از این نامه توجه نمایید:
بسم الله الرحمن الرحیم
ای عبدالعظیم! سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو: در دل های خویش برای شیطان راهی نگشایند و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فراخوان و به رسیدگی به اقوام و رفت و آمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چرا که این کار باعث ربط بیشتر روحی با خدا و من و اولیاء اوست.دوستان ما نباید فرصت های گران بهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند.من با خود عهد کرده ام که هر کس مرتکب اینگونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خدا بخواهم که او را به سخت ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود.»[1]
با استفاده از دستورات امام هشتم زندگی ما روز به روز به سمت خدایی بودن پیش میرود.
خداوند توفیق مؤمن بودن را نصیبمان نماید.
[1] . بحارالأنوار ج : 71 ص : 230
